14. sep, 2019

Een stille ruïne



een gebroken schedel van een mens
die sedert lang vergeten is wat vrede is
staart mij ogenloos aan

zijn lege oogkas laat mij begaan
en ik treed, mijn ziel treedt binnen
in een stille ruïne

als buiten muziek aanvangt
gezang en liederen uit keel en instrument
meest zijn het de doden die luisteren




© Rudolf

Deel deze pagina