eten reizen werken reizen eten vrijen slapen
jaar in jaar uit in veel te kleine kamers
er ook doodgaan is een must in gebed

waar men staart naar sterk bloed aan het plafond
doorheen een raam van voorbij razende wolken
rond de wel steeds strak gewassen sterren en maan

dat verre hemelgewelf ziet ons hele leven nog jong
vol van onvolwassen zelfzuchtige liefdeloze zielen
wij ringen veel vaker het duister om onze vingers



© Rudolf

vingertoppen draaien
de late avond
ritmisch rondjes

in een uiting van
opwindende geluidjes
komt schoksgewijs liefde

huiverend tot ontlading
en ligt gekust zweet
als was in twee armen



© Rudolf ('14)

als slechtste raadgever
bewerkstelligt juist
waar men zo
bang voor is

systematisch maken
zieke narcistische geesten
hier handig
gebruik cq misbruik van

om vervolgens dan
heel sneaky
steeds naar de ander
te wijzen



© Rudolf

de aarde rondt en kneedt en vormt
kromt zelfs ver voorbij de horizon
schept voetzolen als eksterogen

door vlindergeknevelde ellebogen
worden eeltloze handen geworpen
tong en derrière witogend en gelikt

zilt de zee soms woest golvend wild
gaf en nam neemt en geeft
en modern wij stelen en vergiftigen



© Rudolf

wij schuifelen in lange rijen
steeds tussen stenen
en zien vertwijfeld
in de diepten

waar zij reeds lang aarden
deels tot stof wedergekeerd
de resten strak naar
beneden gekeerd

en wij
wij verdringen jaarlijks
onze tranen
van schaamte

want vergeef ons
vergeef onze hedendaagse bommen
en granaten



© Rudolf