4. sep, 2018

Onwezelijk hemels



liep langs strak water
te praten in mijzelf

spiegelde mezelf
een fles aan de mond
dronk wat sterren en de maan
en zag de aarde niet meer rond

prompt zongen tweestemmigen
onwezelijk hemels
op een rots even verderop

ik bedacht me geen eb
en spoedde me nog voor de vloed

maar ik verloor mijn voeten
vonden geen grond
kreeg het denken niet meer rond

en de zee vloeide tesamen
met wat sterren en de maan



© Rudolf

Deel deze pagina