15. dec, 2020

Drama's voor even vergetend

Ik was de arme kleine geit
De kleine meid de grote stoere kater 
Er volgde menig hemel
En grootmoeders bank gestoei
Eraan geloven deden mijn knieën 

Wij verstopten onszelf
In alle hoeken en gaten
Maar beide pluche beesten
Vonden ons steeds
Niet veel later

Wij bedachten gedrieën buiten de tijd  
Sleten schoenen traag en lang
Goed bekeken werd menig stoel 
Niet aanwezig bleken kabouterramen 
Gelukzalig zwierde zij in onze armen later

©️ Rudolf