26. feb, 2020

Over mijn tenen

 

 

Rood schreeuwt
over een prille morgen

Kristal licht omkringde de maan
mijn ogen slapen dan als altijd anders

Over mijn tenen danst thans de dageraad
ik beweeg mij blootsvoets tussen de vogels stil

Adem licht en begeef mij onder een fluisterende boom
uit 't zicht van aanruisende wind en regen

Langs zijn grillig generfde stam
houden zich elfenrijen gedeisd

In de verte huiveren klokken
de zondagsroep

Het is tijd
om niet te gaan

 


©️ Rudolf

Deel deze pagina