17. feb, 2019

Wat laatste poëziestrepen

 

 

februari zit overdag te zweten
onder een boog van eerste rozen
direct aan koel water
de vogels nemen bezit van de tuin

en zingen een lenterijm in gevleugelde gang
springen van tak naar twijg
reeds van jonge scheuten vol

deze pen luistert en kijkt naar hevig kwakende eenden
de veren reeds in lonkende plooi opgestreken

de lage zon spant een waas over dit vroegkabaal
en ik veeg wat laatste poëziestrepen
menige verandering hangt in de wolkenloze lucht

 


© Rudolf

Deel deze pagina