2. jul, 2016

Mijn heetste droom

Ik pen en zaai de lichten in het kruid
en waai wat huizen in en uit
tot mijn bloed verhard,
mijn kist verspijkerd
in vuur verast.

En tranen de uren traag vooruit,
worden kelen rauw geschraapt
en blijven aan te lange tafels
de rijen kort.

Herinner mij,
maar lees niet om
naar mijn chagrijnen van woorden,
opgelepeld van onder mijn straffe tong.

Het is mijn zwaarte welk
hardnekkig verbroedering zocht,
ook uiteindelijk wat liefde vond,
binnen dit immense heelal,
dat van nergens kwam,
uit niets ontstond.

Ik heb het vuur
in mijn heetste droom
alvast een kus gegeven.



© Rudolf

.