26. jun, 2016

In vergetelheid

Met welke wind dicht
een dichter.

Welke richting spreekt het meest
tot de verbeelding,
van lavende mensen die
als zonderling hij bericht.

Soms een weinig kent.

Hij voor hen de inkt wijds veegt
in een niet kenmerkende stijl,
wijl in overschot
door zijn strot wat wijn verdwijnt.

Als woorden gedijen,
tussen tafel, bed en pen.

Hij een lichtere kijk vindt
binnen zijn rijk.

’s Avonds liggen de lakens reeds gespreid.

Waar niemand iets van maakt dan
een nachtelijk geraas,
uit keel en mond,
tot in de morgenstond,

weet alleen de schrijver
wat wel en niet in vergetelheid.



© Rudolf

.