15. jun, 2016

(On)werkelijkheden

De maan komt op,
een volle schijn
van licht straalt over de Rijn,
zoet water zeilt met de mast in top
naar de wegkwijnende woestijn.

Wij smijten met onze schaduw wat stenen,
ze rollen vertwijfeld over het zand
met de zon in de kern gebrand.

Wij weten niet of wij overmorgen overleven,
aan de hand van zijn of haar vroege hand,

geplaatst op een voetstuk van spiegelende hoop,
of wellicht, heel misschien is de simulatie te koop.



© Rudolf