21. feb, 2016

Vurige tekens

In veel neonstraten het getik
van een neoliberale klok.

Eerzame mensen slapen
met een haperend rad
vol van namaak verteringsresten.
Men buikt er ruftend de
onnatuurlijke cyclussen uit.

De bladeren fluisteren, huiveren.
Wind is overrompelend hoorbaar
in duizenden gewrichten.
De kieren zijn naar de maan.

Huisdieren spinnen de wekkers
van tafel, brandt los; storm
aan geurend licht.

Niets kleurt dieper in de weinige
dromen van de slapeloze
dan een aards verlangen.

Vol van gegronde wegen.
Humane regels.
Vurige tekens.



© Rudolf

.