26. nov, 2015

De hemel in

 

 

 

Het ochtendgrijs als een naargeestige deken.
Een bladzij vol van morgendauw.
Een kleine plas.

Een stad.
Een hemelse vrouw…

Maar schreiend wolkte zij de hemel in.
Van daar vielen haar tranen met bakken neer.

Een vloed als donder en de horizon ging onder.

Rap verdronken werd de dag beschouwd.
En het klaarde nimmer weer.

 

© Rudolf

 

Deel deze pagina