24. jan, 2015

Geknipt onder haremse geuren

Goedemiddag, u wilt gekortwiekt worden?
Gaat u zitten en neemt uzelf een kopje slootwater.
Het kan nog duren, even wat langer dan kort.

Ik zal dat varkentje wel even snel wassen,
verneem ik wat later vanuit mijn oorhoek.
Komt u maar mee, spreekt de jongedame mij vriendelijk toe
Soppen doet ze, mijn welige ietwat te lange haarbos.
De intense geuren walmen me tegemoet.
Mijn voelsprieten trillen in galop.

Met gewassen haren zink ik onderuit,
lui loerend in een spiegel, zonder ogen,
terwijl in mijn ooghoek,
iets wat lijkt op een elektrische heggenschaar,
hevig protesteert.

Ze knipt, zaagt en slijpt tot ze er bij neervallen,
mijn natuurgetrouwe haarlokken.
Plots buigt de kapster zich voorover,
spontaan dreigt gelijk één van haar borsten te ontsnappen.

Uw haren moeten even drogen al voor ik ze kan afmaken,
vertelt ze.
Ze verscheen met een heteluchtkanon.
Help, arme ik, mijn haren worden nu omgebracht,
geroosterd, afgemaakt.

Zo, nu nog even wat smeersel erin,
ze vallen dan zo heerlijk naar achteren,
vertelt de jonge deerne me.
En warempel, het lijkt nog wat ook.

Een slordige 23 twintig neurootjes slanker verlaat ik,
als heer, gekortwiekt de salon
en laat de weelderige geuren voor wat ze zijn.