10. mrt, 2015

Vanuit het niets

houd dit beeld vast:

een kille ruimte, leeg, diepduister stil
geen ultrageluid, niet eens gefluister
niet één enkel licht of een ver geflonker
noch een wonder dat deze nacht ontsluit

niets van bouwstenen als DNA, eiwit
de essentie van leven, geheel niet in zicht
voort schrijdt het, tijdloos, zonder glans
als zwaar water, beklemmend, naargeestig

tot die ene speldenprik, vanuit het niets
een zeepbel die bolt en rekt, energie die
zomaar lekt, ergens, vanuit het nergens
een flits, een explosie, een magic ongekend

© Rudolf