Het valt niet
Niet mee
Om te boeien
Te blijven boeien

Om te roeien
Een stroom in te roeien
Met riemen van elastiek
In een koffiemok vol drab

Het valt niet mee om
Door je knoopsgat te springen
Recht een kolossale ijsberg in
Je val dan pijnloos te verdelen

Het valt niet mee om
Niet te vallen
Niet op te vallen
Überhaupt op te vallen



© Rudolf

ik weet niets
zoals na 't dromen
ik niets zeker weet

doch een tijd zal komen
van veel kommer en nog meer kwel
al lijkt niets zeker van wat ik vertel

doods in mij
een hart dat als lood
toonloos blijft slaan

want ik weet iets van niets
zoals na 't beelden van mijn dromen
ik meer en meer begrijp waarom waarheen te gaan



© Rudolf

over het speelplein
schuift een eerste schaduw

een snelbenig jongetje
lost sluw zijn laatste schot

de avond verovert het doel
beëindigt een ongelijke strijd

een moeder roept vertwijfeld thuis
in de schijn van een laatste avondzon

een buik voor de buis ademt zwaar
de bank kraakt haar stoel zwijgt

hij telt lui en tevree
het pretgeld in zijn portemonnee



© Rudolf

Aan iedereen
die ik dit jaar kwets
beledig of teleurstel
wil ik dit zeggen:

Ik heb er vast
een goede reden voor.

Zo, hebben we dat maar
alvast gehad

.

© Rudolf

men leeft gelijk als bangvogel
in een boerka gevangen

geen vrijgelei
naar buiten alleen

van een pleur met boek die
jaloersig bindt

die vrijheid en talent
ontviert

ontplooiing en schoonheid
ontsiert

met slechts en diep geworteld
het aanrecht en bed als recht



© Rudolf