zij ademt zacht
en praat bedaard
onder 't aanzicht van
sterren en de maan
en ik, die mij zette
op mijn hammen luistert
naar de fraai omlijnde
lippen van haar spreken
helder verschijnt het beeld
in het oog van
een reizende ster
haar corona schittert
©️ Rudolf
de maandag
trek ik
over het masker
dat men ooit zag
mijn mooiste gezicht
en woensdag
zet ik
mijn hoed op
werp ik wat bloemen
in de vorm van een gedicht
©️ Rudolf
toen ik mijn beeld bracht
een gevoel deelde
nog vol van raadsels
klare taal spreekt deze situatie
als de maan niet langer toekijkt
verscholen achter onze schijn
er steeds longen breken
in een
aanziekende storm
hoogmoed langzaam vervliegen zal
©️ Rudolf
kinderen zo broos
dat het veel vaker
een wonder is
dat zij tussen al onze bommen in
temidden van al onze kogels
door al ons gevaar heen
soms zelfs de honger overleefd
nog hun verdere aardse leven
van vrede kunnen dromen
©️ Rudolf