Ogen als zwarte inkt
Waarin men dreigt te verdrinken
De angst om het hart slaat
Een ziel zich vele slagen in een rondte draait
Het lijf geheel inéén krimpt

Tot men ziet
Voorbij die hypnotiserende ogen
En tot inzicht komt
Leert zwemmen

De angst overwint
Men het lijf en zichzelf terug recht
Een ziel zichzelf weer kan zijn



©️ Rudolf

Mensonterende fouten,
twee keer gemaakt,

zijn geen fouten meer,

maar willens en wetens
een kwaadaardig narcisme


Wijzen naar de deur,
dreigen naar op straat

is geen liefde

maar uiting van macht,
van; ik bezit jou!



©️ Rudolf

Soms hou je van een bijzonder mens,
waarvoor je in alle oprechtheid
je leven geven zou.

Maar over de aarde, de dieren,
warmbloedig of koud,
daar komt geen soms bij kijken.

Hier geldt houden van
als een vanzelfsprekendheid
aan beeldende geuren en kleuren.

En van beiden kun je ademloos
blijven genieten,
in weer en wind.



©️ Rudolf

Ik wacht de dag
Dat verstand het wint van angst
Dat moed het wint van angst
Dat verstand wint van niet goed
Dat moed wint van niet goed
Dat de aarde weer rond mag zijn
Dat de dag moedig en zonder angst
Dat een aard terug een aard kan zijn
Met een lach in gedacht



©️ Rudolf

maanlicht maakt het landschap lichter
over wei, heide en veenranden

over levendige waterstanden
slingerende dijken van dichte klei

in bossen vol varens en netels
vossen en reeën veilig bijéén

in koor fluiten de ochtend de vogels
in zon, lommer of ruisende regen

en de mens telt z'n klokken thuis



©️ Rudolf