Ogen als zwarte inkt
Waarin men dreigt te verdrinken
De angst om het hart slaat
Een ziel zich vele slagen in een rondte draait
Het lijf geheel inéén krimpt
Tot men ziet
Voorbij die hypnotiserende ogen
En tot inzicht komt
Leert zwemmen
De angst overwint
Men het lijf en zichzelf terug recht
Een ziel zichzelf weer kan zijn
©️ Rudolf
Mensonterende fouten,
twee keer gemaakt,
zijn geen fouten meer,
maar willens en wetens
een kwaadaardig narcisme
Wijzen naar de deur,
dreigen naar op straat
is geen liefde
maar uiting van macht,
van; ik bezit jou!
©️ Rudolf
Soms hou je van een bijzonder mens,
waarvoor je in alle oprechtheid
je leven geven zou.
Maar over de aarde, de dieren,
warmbloedig of koud,
daar komt geen soms bij kijken.
Hier geldt houden van
als een vanzelfsprekendheid
aan beeldende geuren en kleuren.
En van beiden kun je ademloos
blijven genieten,
in weer en wind.
©️ Rudolf
Ik wacht de dag
Dat verstand het wint van angst
Dat moed het wint van angst
Dat verstand wint van niet goed
Dat moed wint van niet goed
Dat de aarde weer rond mag zijn
Dat de dag moedig en zonder angst
Dat een aard terug een aard kan zijn
Met een lach in gedacht
©️ Rudolf
maanlicht maakt het landschap lichter
over wei, heide en veenranden
over levendige waterstanden
slingerende dijken van dichte klei
in bossen vol varens en netels
vossen en reeën veilig bijéén
in koor fluiten de ochtend de vogels
in zon, lommer of ruisende regen
en de mens telt z'n klokken thuis
©️ Rudolf