de wolken groots en grijs en zwaar
daaronder een waterig laagland
weiden en gewassen
kassen
verkaveld

middagen grauw als de nacht
avonden in de gloed van een haardvuur
nachten onder zachte maar zelden vervulde dromen

een herfst
nat en kil tot op de laatste vezels

zo zou het zijn
zo zou het moeten gaan

maar ons moeder meandert hoe zij wil
plaatste een zware blokkade in een gang




© Rudolf

een verte lonkt
terwijl hier

moederziel loop ik wat weiden plat

ik wens mij op weg richting bekend terrein
ver over zee
een gebergte in

waar 't leven vreugde schenkt als vuur
dwalend over robuuste hoogten

waar vreedzame dieren onbekommerd grazen
waar tijd traag zal verstrijken
zonder waanzin

zonder wedijverende individuen gelikt
met kokervisie

zonder al die getikte wegpiraten
niet te laat
voor de eigen ter aarde stelling
niet te laat

terwijl de bij en vlinder hier
al wat langer

in vale dampen zijn gestikt




© Rudolf

mensen zijn
soms meer
moeite

dan ze
waard
zijn



© Rudolf

liep langs strak water
te praten in mijzelf

spiegelde mezelf
een fles aan de mond
dronk wat sterren en de maan
en zag de aarde niet meer rond

prompt zongen tweestemmigen
onwezelijk hemels
op een rots even verderop

ik bedacht me geen eb
en spoedde me nog voor de vloed

maar ik verloor mijn voeten
vonden geen grond
kreeg het denken niet meer rond

en de zee vloeide tesamen
met wat sterren en de maan



© Rudolf

die zoekt

zonder ziel

zal niets

en niemand vinden

met een ziel



© Rudolf
.