.

zijn het de sterren
aan de duistere hemel
die vertoon maken
in de nacht

of de mens
luidruchtig de dag
die van geen afsluiten
weet

in mijn hart
ontsluit zich een wonder
een stille roos
ontluikt in 't nat

©️ Rudolf

Rivieren die leven wiegen
Uitwerpselen naar de zee spoelen

Met talloze modderbanken aan de oevers
Waar soms zilverreigers staan

Meanderend langs lange steden
Die vaak slechts keerwanden zijn

Waar uit en in elkaar gehaakte mensen
De koud stenen ochtenden vrezen

©️ Rudolf

In mijn mond proef ik de
veranderlijke smaak van een virus

Gewichtsloos in haar vlucht

Drukkend, dwingend, steeds dwingender
wordt vrijheid omheind
met slechts wat zielige stappen

Van deur naar kamer naar tuinhek en terug
met wat geluk zonder gedrang

Een virus van smaak in mijn mond

Terwijl dieren in de straten dringen
Bezit van de havens nemen

God allemachtig wat mooi

©️ Rudolf

Ik hou van vrolijk gekwetter in de bomen
Van een rimpelloos meer

Een verwilderd kind
Zonder al te veel wind

Van bloedende avonden
Woedende wolken
Boven zeeën die zelden grauw ogen

Van een vlucht meeuwen
Boven besneeuwde duinen
Vederlicht de lucht

Van een vrouw met klaprozen aan haar tenen
Blootsvoets sporen benend
Met groene handen achter haar oren

©️ Rudolf

stel ik word ooit rijk
schenk ik jou een zee
azuurblauw
met streels zand

de hoogste duinen
en omdat ik van je hou
schoon het grootste
schelpenstrand

een heel eiland
om in rond te dwalen
een oeroud woud
om dagen in te verdwalen

zonder voorwaarden

©️ Rudolf