.

Laat ons gedrieën gaan
Waar liefde het voor het zeggen heeft
Waar ik je over de dag
Speels aanraken mag

Laat ons dwalen
Verdwalen in vleugelverhalen
Verdwaasd cirkels om bomen dansen
Elkaar raken met verbaasde ogen

Laat ons beiden vrijelijk herrijzen daar
Ongedwongen in en uit elkaar

©️ Rudolf

ik zoek en zoek
hervind in stilte jou
verscholen open
waar vogels jou toezingen
wolken vriendelijk ogen
de zon gericht haar stralen
parelend jouw schone aard

lief laat ons gaan
mistig de nacht in
de maan daar doden
innig bij opgaande zon
haar stralen roden
na kozingen van genot
zotter dan zot

©️ Rudolf

weet je nog gedrieën
over vochtige aarde
ik je dochter zwierde
over stromend water

kalm in mijn veilige handen
met alleen liefde omhanden

jij ons verdwaald waande
ik de richting steeds wees
wij samen een weg baanden
hoog waar de toren herrees

om en om je dochter in handen
met alleen onze liefde omhanden

©️ Rudolf

Foto: A. Schepers 

De bomen vouwen hun scheuten terug ineen
rond de nesten van wachtende hartstocht,
er volgde zowaar wat vorst

Met één nachtijs op ondiepe wateren,
zonder witte sneeuwsluier
mondt het hier en daar uit
in een kwakkelend schaatsen

In de diepe lagen van de kaarten
speelt winterweer geen rol meer later

Dan wervelt 't ontluikend groen als een open ader over de aarde,
en verdwijnen eindelijk de razende wolken
voor even diep in een grote plas water

©️ Rudolf

 
eenden snateren 
aan de waterkant 
en bevers knagen 
naar hartelust 
als ik je vertederend kus

innig in rust  
aanschouwen wij 
op gepaste afstand 
dit passionele spel
in omhelzing 

verliefd zie ik 
jouw prachtige ogen 
je mooie ziel 
een hart in brand 

zen zijn 
met jou 

een gelofte gestand  

temidden van reeën
vossen en buffels

©️ Rudolf