.
als de zon in zee zinkt
zeeleven baadt in licht
zetten sterren de nacht aan
met de halve nieuwe of volle maan
als de wind waait
van onderen
wolken tot aan de hemel reiken
meeuwen stilletjes plaats nemen
zal het binnen korte tijd gaan donderen
als er plots een verre ster fel oplicht
zijn laatste levensfase uitstraalt
men weer terug aan een kribbe
denkt
dan is het niet aan ons gericht
de aarde een hemel ook vol armen
waar de mens z'n hel vaak huist
gesloopt in moordend tempo
bid en smeek niet om erbarmen
© Rudolf
de volle maan
schudde de zaden
uit mijn hand
op de aard
grof korrelig zand
het
wachten blijft
op nieuw wuivend graan
en lieflijke korenbloemen
een zonovergoten oogst
van zuivere aarde
zonder bestrijding
waar vlinder en de bij
opstaan uit de dood
ik zal vrijelijk genieten
van
bloem en het brood
© Rudolf
kijk omlaag, omhoog, naar opzij
ervaar de wind waait vanwaar het wil
waar het zaad landt, ontkiemt, wortelt
kijk omhoog, naar opzij
naar de dagelijks voorbij varende maan, zon
en sterren helder, kalmende of driftende wolken
kijk omlaag, omhoog, naar opzij
ontvankelijk, zonder kleppen
de wereld oogt zwart van de angst, van een dagelijks
sterven
onvrijwillig vroeg, vaak
zonder veiligheid om te kunnen verblijven
te mogen verblijven
© Rudolf
de koperen
ploert
omarmt ons ademend
een hete dood
als een duivel
wiens rakende hand
al onze lichten dooft
de duisternis in
een valse klamme nacht
donker en zonder erbarmen
waarin wij eeuwig zijn
zonder praal
zonder pracht
© Rudolf
Meest recente commentaren