.

ik drink de wolken
de bergen
en watervallen graag
en jou
vooral jou
mijn dorst valt niet te stelpen

lief wakker ontwapenend wezen
drinkbaarder
voedzamer dan de aarde
ik leef

in geluk dat je mij geeft
temidden van bomen en gewassen
hoge grassen
naast bloem en bij

waar ik jou blij
mag bevelen

mezelf bevrijd 
onder zon en maan
lichter til

dan ik ooit voor mogelijk hield

©️ Rudolf

manneke maan
slaapt na een lange nacht

bedaard hangt nevel laag

geheel wakker
deze vorstige start
van de dag
beeld ik figuren

gebloemd op enkel glas

opkomend oranjerood
der dageraad
en ik, een sterveling

mag hier aarden
winterse kilte inademen

neusgaten en longen vol
deze prille
reeds sprankelende dag

in een zacht ritselend windje

strelend de ijlende takken
na een eerste winternacht

©️ Rudolf

in een boog
van de laagste regen

straalt een zomerzon
deze late herfst

nog voor de winter
wint

geheel dicht
een meanderend watertje ligt

om mijn naakte benen
heen

waar 't glinstert
aan mijn tenen

voor twee

©️ Rudolf

als groot kind
tenenkrommend
blootsvoets schoppen
van half rotte bladeren
uitwaaierend in de wind

dood hout sprokkelen 
snaaien van wilde zaden
gedroogde bloemen
vruchten

figuren in bomen 
takken, stronken, struiken
wolken zien 

drang naar leven, overleven
groene tenen, vingers
oog voor dier en plant

alleen de bomen, bergen
zeeën, zon en maan
het universum
zijn grootser
dan

©️ Rudolf

natte herfstdagen

veel is geoogst
gegeten
verloren gegaan

wat rest is versterven
gelijk een vallend blad

nog wat bes en braam
in vergeten struikjes
gedroogd

een aalscholver
breedgevleugeld in wind
onder vleugjes najaarszon

hoort
mevrouw merel zingt
reeds winterig

en meneer specht klopt bont
het bos bij elkaar

honingraat
koningin en onderdanen
veilig ingegraven

schoon in deze aard
zo samen 

met loopneus
en traan

©️ Rudolf