.
.
Hein gaat komen en zal
een magerte kennen
die zijn weerga niet heeft
En wat er mee weg schurkt
zijn ook onbeschreven beelden
van een fles, ontkurkt
Ik, hurk
luid koortsachtig mijn bel
een helder geluid
welk beent door menig merg
Ik heb niet
mijn leven verdroomd
mezelf verbeeld
uitgebeend
en geestelijk
een nood verwekt
© Rudolf
08-01-2009
geef het maar terug aan de man
die z’n dieren rennen laat
zwierend over landerijen en haarden
hij die spoort onder de uitklarende hemel
over het nog onbetreden wit
de volle baard berijpt
met tred vast en hoeven dof
het klappen van de zweep
muziek die maant tot slaap
hij die z’n stappen achterlaat
rond menig dampende steen
waaronder vreugde wordt verwacht
© Rudolf
.
Ik herken deze wisseling niet
want welke jij
spreekt er tegen mij?
Ik ken je twee gezichten
maar dit gezicht
deze derde jij
is geheel nieuw voor mij
En dit doet mij oprecht verdriet
© Rudolf
.
Mensen zijn vandaag de dag vaak te onaanhankelijk
om nog geliefde te kunnen zeggen
Het past klaarblijkelijk niet meer in deze tijd
van werken, eten, slapen, elkaar bevredigen
Zonder echte hartstocht, ware gevoelens, sensatie
hoe naakt ze ook passen naast en in elkaar
Zo lieft men vaker het werk, een huis, auto
dan dat men de liefde zelf lieft, omarmt
© Rudolf