Gast gedichten

Een onderonsje met een padje
klein, groen, macho en stoer
knipoogde en zei; “Schatje!
Hou effe op met je geloer!”

Ik liet de pad zijn pad vervolgen
hij zocht en vond een muizengat
hierover was hij minst verbolgen
vertelde de vogel die het gezien had

Vervuld door schoonheid
zeeg ik neder in het gras
overvallen door mijn loomheid
die eigenlijk overgave was

© Nicole

https://elfentuin.wixsite.com/nicolerecourt

Vandaag lok ik jou
niet maar morgen weer wél
Ik pendel en ik twijfel
wie mij interpreteren kan

Zij die zichzelf nog nooit
een blik
vol deernis om hun leven
gunden

Pijnstillers helpen niet
wanneer de genegenheid
geweerd
In plaats daarvan het puin

De buik gevuld met afgunst
Een jokkend ik dat zucht
omdat de datum nadert
Het telraam kraakt de tijd

Vandaag wil ik genieten
en druk op een verlichte knop
De lift zoeft
nederig naar benee met mij

Jij gondelt boven nog
en keert
de kaarten van het spel
met strakke blik

Ja vandaag verschilt van
morgenvroeg omdat
wij zichtbaar vergeten zijn
de liefde op te sieren

Foto Patina Steampunk

© G. E. Huisman

omdat er niemand is
streel ik mezelf
ik weet wat fijn voelt
en wat niet

maar ik word niet echt verrast
en er is niemand die me ziet

toch geeft het troost als ik besef
dat jij nu ook in bed ligt
daar aan me denkt

en dat jij fantaseert over
wat je met mij doet
zodat je me op die manier
toch liefde schenkt

© Irene 

we zijn gaan lopen
ver van flitsen en knallen
in de rust van het bos

hebben gesproken
over alles wat in het oude jaar
is gebroken en laten dat los

we sprokkelen samen
tussen takken en mos
structuren om verder te gaan

de hemel is boven
in vele geloven maar
wij willen die nu al op aard

niet na ons leven
maar met nemen en geven
streven naar geluk in bestaan

onder het sprookje
van sterren en maan
zijn wij het nieuwe jaar ingegaan



© Wil Melker, 01-01-2015



http://wilmelkerrafels.deds.nl

.

Schrijver: Wil Melker

Mijn trein gaat ogenschijnlijk rijden,
want spoorwagon na spoorwagon
links op een parallel perron
zie ik langs mijn coupéruit glijden.

Maar dan verbreedt de horizon
en blijkt dat ik mij liet misleiden:
De trein is weg ter linkerzijde
en ik sta nog op het station.

Zo worden wij wel meer bedrogen:
Wij zijn op reis, zo menen wij
en maken voortgang zienderogen,

doch richten wij de blik opzij
dan staan wij stil en onbewogen.
Het leven gaat aan ons voorbij.


© 12-10-2013 Driek van Wissen

.

Driek van Wissen (R.I.P)