Ik, waan en vrijzinnig
Kerf je naam in elke boom
Onder een hemels gezang
En takken, die mij omarmen, lang

Ik roep je diep van binnen
Zoet en onverschrokken toe
En hoor je mooie stem, je lieve lach
Ik, beneveld, ben direct van slag

Zoals je haren glanzend lokken
Je wenk en ogen, zacht en warm
Je bent te lief om te vergeten
De bomen en de vogels, zij weten

© Rudolf

O bella,
wiens fluit speelt deze lof

Onbevangen klanken
van een hemels hof

De dag of nacht,
als zon of maan en sterren stralen

O hart, o ziel,
dit is het vrije ademhalen

Spelen zal ik,
opdat ter ziele een ijzige wereld gaat

Een deur niet verder dicht,
maar wijder open slaat

© Rudolf

Als ik mijn ogen
sluit

Zie ik niets anders nog
dan

Zo nacht ik
dromenlang

Schemer ik
gezegend uit

© Rudolf

Ik zit te wachten
in het klein en rein

Op de verfijnde contouren 
van jouw wenkbrauwlijnen 

De stralende glimlach
van je zalige lippen

En een haarlok zacht
voor mijn vingers fijn

Ik luister en fluister hier
doorheen het ijle avondriet

Naar jouw prachtige horizon
maar helaas, je bent er niet

© Rudolf

Ik zie margrieten
voor een schoon lief

Ik pluk ze niet
deze margrieten

Maar bewonder
ze, bedaard

Zo ik ook jou zie, als wonder
Lieflijk en aards

© Rudolf