ik wou jij was rein water
en bruiste je koeltjes van een berg
ik je dan gulzig drinken kon

in een landschap
waar ik vrijelijk
doorheen mocht lopen

er 's nachts knus kon gaan liggen
met mijn ogen verlangend open

ik zou je gemakkelijk vinden daar
hoog tussen al die glinsteringen

© Rudolf

wind in de bomen
de maan verduisterd

tranen in mijn ogen
regen rond die van jou

en ik fluister
ik brief je

jij bent
en liefde

met de schoot
van een vrouw

© Rudolf

er zijn
van die dagen
dat ik de ware liefde
mis

vijf
in elke werkweek
het weekend
twee

gemiste dagen
van liefde vol 

niet
dat
het
er
toe
doet

toe doet

© Rudolf

Hebt geen
angst

Liefde is
voor de mens
niet bang

© Rudolf

Wanneer wij, zij aan zij, wij stil
van en met elkaar, ogen vol van liefde
van onzichtbare tranen, en samen
in contact met de aard, de aarde

en zoals je soms en vaker, hing aan mij
jezelf vastklampte, alsof ik een zee
een rustige spiegelzee, samen in tederheid, samen
was je maar wat blij met mij, de weinige momenten
stilletjes samen, met soms een vluchtige knuff

zo nog steeds ruist de wind, door bladeren
glijden mijn vingers, in gedachten, door je zachte haren
wij samen, voor even zij aan zij, even helemaal alleen
weg van het gedruis

ogen vol van liefde, van onzichtbare tranen
in contact met de aard, elkaar, de aarde
met soms een vluchtige knuff
het komt goed, vertelde je, steeds 
in stille omhelzing, en oprechte kus

© Rudolf