ik schrijf met weke hand
hoezeer ik je lief
jou onbevangen min

en onbevreesd als ongekend

jouw hart mijn hart
jouw ziel mijn ziel

ik streel je...
schrijf je met een zachte veer

hoezeer ik je...

sedert de dag ik voor je viel

© Rudolf

mag ik je ogen zien
je ziel doorgronden

je wang en zachte lippen
proeven

je vast maar teder omhelzen
met twee armen en benen

je roos laten groeien
bloeien

helemaal opgaan
in elkaar

de wereld laten
zoals die is

samen
op een eiland alleen

© Rudolf

Mag ik lief 
je roos
opwinden

Hoog
een hemel
in

Koesteren
Vertroetelen
Bevochtigen

Vrij laten
aarden 

Diep en vast

Mag ik?

© Rudolf

Het mooiste paar
jouw ogen

Met je sprekende wimpers
daarboven

Je zalige mond
en blinkende tanden

De dag en nacht
verlang ik in gedachten
je ziel

Koester ik op afstand zacht
in mijn handen
je hart

En denk ik weer terug
aan de eerste dag
toen ik je zag

© Rudolf

als het leven
je even niet mee zit
zelfs pijn doet

en je hebt nodig
een open hart
een ziel onbevangen 

schouders
een luisterend oor
als ook twee armen

schroom niet
ik zal er voor je zijn
het komt wel goed

© Rudolf