Je raakt als mens zodanig ziels verbonden
dat je ogen als molens
steeds zoekende zijn naar een zwoele zucht

Je weet dat je hart gevlogen
elders klopt
gevoed door overheerlijke prikkels
een voortdurende liefde die nooit stopt

Je vouwt poezeriaans de maan op
in zijn vele stonden
verjaagt naar hartelust de donkere wolken
ver van de opwarmende zon

wacht op de vroeg
uit volle borst zingende en nestelende vogels
de lentezoet geborgen weidse blosjes
op een wang

© Rudolf

weet je nog lieve schat
het stenen pad
aan weerszijden witzand en bomen
om wandelend hand in hand
zalig in weg te dromen?

weet je nog die thee
voor twee
onbevangen
na een warme wandeling
zomerwangen
in de volle zon?

je liefelijke blosjes
en dankbare ogen?

vogels die je toezongen?

© Rudolf 

wel of geen
liefde

is als drinken
of verdrinken

een middenweg
is er niet 

© Rudolf

jij bent en blijft
een hemeling
schoon je aard

en ik heb lief
met hart en ziel
je fraai gelaat

jij vaak stoer en vief
soms broos en teer

blijft voor mij
nog zoveel meer

© Rudolf

steeds dieper
voel ik je
van binnen

denk ik aan
de warmte
van je wang

voel ik mijn hart
van vreugde
herbeginnen

jouw raking
blijft mij immer bij
mijn leven lang

ik voel de wind strelen
water door mijn vingers glijden
de zon

maar jij
jouw prachtige verschijning
je warme aanraking

hemels

© Rudolf