Weet je nog toen rijp
uit het grijs sijpelde
de aarde van kristal

Dat ik rozen
je naam groots op glas
ik ware magie ontdekte

In een gevallen spiegel
van koud hemelwater
waarin ik een vonk

In gebloemde trui 
en geitenwollen rok
voor je mijn droom uittrok

©️ Rudolf

Ik heb een duif gezien
Met echte liefdespost
In mijn open raam gelost
Uit de kamer van een hart

Ik open herlees en geniet
Deze ontboezeming groot
Onder de glans van de maan
Ver van een wolk vandaan

Zie ik een bed van rozen
Hoor zelfs klokken luiden
Over een weide vol kruiden
Waar dier en aard en wij

©️ Rudolf

Zoals wilde bloemen
Een weide vol
Rozen
Rood en wit rankend

Zoals alles reikt
Naar licht
Naar zonnewarmte

Terwijl de wind ze zacht beroert

Zo geef ik mijzelf bloot
Mijn hart steeds op jou gericht

©️ Rudolf

de wortels reiken
omlussen elkaar
door de aarde heen
van plant en boom
waar zonlicht straalt
door blader en twijg

daar stilletjes
het paren van vogels
gade te slaan
in hun getwee
gevlochten nest
liefde op z'n best

©️ Rudolf

ik zie hoe je lijf
in eenvoudig kledij
hoe je verfijnd
als een juweel
in en om mijn arm
in pracht

ik voel hoe je lippen
boterzacht
mijn handen aan je wangen
vingers in je haar 
speels

ik heb weet van je wind
van je gronden
te doorgronden

ik heb weet van mijn hart
maakt steeds een ronde
van trots

ik ben je rots

©️ Rudolf