o jij
pracht mensje

vrij van
mogen zijn

onbevangen
dat wens ik je

dan neem ik je mee
wieg ik je in mijn armen

op de deining
van golf en zee

© Rudolf

De nacht hangt vol
van losgeslagen sterren

De hemel lijkt het licht kwijt
donkere gaten
tollen een gat in de dag

Maar wat verbloem ik als mens
van binnen
als ik een engel van buiten
kan minnen?

Ik hou mijn oprecht hart
mijn ziel
dicht bij haar
ook al ervaart zij het niet

binnen het ritme
van de weinige rondtollende gaten

Ik hou haar liefelijke naam
zelfs al zou zij hard...

Ik omarm haar mooie ziel
zelfs als zij dieper dan diep.

© Rudolf

Een theetje met z'n tweetjes
Want zo lonkt het uitzicht
Om samen bij weg te dromen
Het mijn aardse snaren raakt
Trillen doet tot diep van binnen
Mijn oprecht hart last krijgt van
Alsof het zo zou moeten zijn
Een theetje met twee
En zo'n uitzicht

© Rudolf

Ik raakte in de wolken
van een prachtig land

Het verlangen
altijd daar te zijn
als een vis
in brak water

Waar berg en zee
bruisend samen komen

Onbevangen een liefde
te zien baden
onder hemels maanlicht
in het strelende wier

© Rudolf

Ik wandelde aan je zij
Jij, de tederste vele dagen

Ik zag je tranen, je ziel zacht wenen
Ook al waren de dagen schoon en droog 
De luchten lichter en blauwer

Wij zwegen naar bos en duin
Spraken elkaar met hart en ogen
Beiden op eigen vrije toon

Luisterden naar 't gezang van de vogels
En ik zweeg en jij zweeg

Ze zongen je liefdevol en vrolijk toe 

© Rudolf