28. apr, 2016

In stilte droeft

Ik teen met gekromde nagels in nat zand,
terwijl een getij vervaarlijk zwaar aanrolt,
opgezweept in een vol glas.
In stilte droeft soms een vissersvrouw vroeg.

Koude regen gutst op mijn hoofd,
ik struin schouwend langs een duin
en spot de nadrukkelijk aanwezige meeuwen.
Zij kroppen aangeland zeeleven naar hartenlust.

Ik huiver, werp een stuiver,
zal ik terug of zal ik verder gaan.
Ik besluit het laatste, ongeacht de uitkomst.
Geen idee hoe ver het kleinood in zee verdween.



© Rudolf

.